Park pałacowy w Maciejowcu położony na Wzgórzach Radomickich składa się z dwóch części - obszernego parku leśnego o powierzchni 26 ha z rodzimymi gatunkami drzew i krzewów oraz parku przypałacowego o powierzchni 3 ha gdzie rośnie wiele drzew i krzewów ozdobnych w tym wielle rzadkich - wśród 59 gatunków, często endemitycznych znajdziemy: choinę kanadyjska, cyprysik: Lawsona, groszkowy, nutkajski Glauca, dęby: błotny, burgundzki, czerwony Maxima, kasztan jadalny, kasztanowiec żółty, magnolie: Soulanga, ...
Park pałacowy w Maciejowcu położony na Wzgórzach Radomickich składa się z dwóch części - obszernego parku leśnego o powierzchni 26 ha z rodzimymi gatunkami drzew i krzewów oraz parku przypałacowego o powierzchni 3 ha gdzie rośnie wiele drzew i krzewów ozdobnych w tym wielle rzadkich - wśród 59 gatunków, często endemitycznych znajdziemy: choinę kanadyjska, cyprysik: Lawsona, groszkowy, nutkajski Glauca, dęby: błotny, burgundzki, czerwony Maxima, kasztan jadalny, kasztanowiec żółty, magnolie: Soulanga, żywotniki, azalie, perukowce: podolski. Przedstawicielami krzewów (20 gatunków) są m.in.: głóg jednoszyjkowy, jaśminowiec wonny, dereń biały, ligustr pospolity. Cały zespół parkowy został założony w latach 1834-1838 wg projektu inspektora Rehdera z Bad Muskau. Na skałach i wzniesieniach parku leśnego wzniesiono punkty widokowe, z których rozpościerał się widok na Dolinę Bobru, Karkonosze i Góry Izerskie. Wiele drzew w parku cechuje sędziwy wiek i duże rozmiary - nierzadkie są lipy o obwodzie pnia przekraczającym 3 metry, buki o obwodzie 4 metrów, kasztanowce - powyżej 3 metrów. Park leśny, który jest obecnie lasem gospodarczym powinien być pilnie objęty ochroną rezerwatową z uwagi na grabieżczą politykę ALP. Z racji wysokich walorów florystycznych ochrona parku była już postulowana w latach 60. (moose - różne źródła, głównie M. Malicki Drzewa i krzewy parku przypałacowego w Maciejowcu, w: Rocznik Dendrologiczny vol. 53, 2005, s. 127-138)
Pokaż więcej
Pokaż mniej
3
/
